BAŃKI WSPOMNIEŃ

Patrzę
na swoją córkę
puszcza
bańki mydlane
Nieświadoma
w każdą jedną
me wspomnienia
wetkane

Euforia
niczym automat
ledwo
udaje mi się
zdążyć
Lokuję kolejne
wypuszczone
jak sępy
zaczynają
nade mną krążyć

Po chwili
wracają
pieprzone bumerangi
pękają
nad moją głową
Manifestują
swą przynależność
jakże
soczystą wymową

Kończy się
mydlana piana
córka
wpada
w histerię
Miałem
wyzbyć się myśli
wróciły
latorośl
pogrążyła mą
menażerię

autor

depechmaniac

Dodano: 2010-07-19 03:05:10

Ten wiersz przeczytano 461 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie