Barwinek ze starego cmentarza

-I ty wstąp na stary cmentarz, pomyśl... i zacznij się cieszyć swym własnym życiem na serio-

Na starym cmentarzu
Wokół zmurszałych pomników
Lilafioletu wiosną
podziwiać możesz - bez liku!

Wije się wężowym ruchem
Wspina po skruszałym marmurze
,,Tylko ja wiernie im służę
Tym, którzy dziś tylko duchem”

Nad szemranym barwinkiem
Pomniki opuszczone trwają
Liczą i na jego łaskawość
I jemu się użalają

Czasami motyl- duch przodka
Usiądzie na głowie Chrystusa
Ptasiego koncertu wysłucha
I innego ducha tu spotka…

A fiolet po grudzie płynie
Zieleń pogodnie piastuje
Na tym cmentarzu jest godzien
grać uroczyście swą rolę!

Po grobach ani śladu Zalał je barwinek i czas Nie ma harmonii i ładu Płomyk życia już dawno zgasł

autor

Bliźniak

Napisany: 2006-04-27 Dodano: 2006-04-27 15:59:37

Ten wiersz przeczytano 646 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie