Beduini

Bezdrożami pustyni życia wędrujemy samotnie…
zdążając ku majaczącym w oddali
zielonym wzgórzom szczęścia…
Odnajdując bliskie serca rozbijamy obóz
na skraju oazy… szukając wytchnienia miłości…

Aż przychodzi ten dzień…
rozszalała burza rozrzuca namioty…
ostrym piaskiem sypie w oczy…
… piekące słońce kolejnego dnia
wypalając dusze… budzi nas…
Osamotnionych … pośrodku pustkowia…
… spękane wargi z bólu…
za utracona miłością …
krzyczą w bezsilnej wściekłości…

Oaza mirażem tylko była…
złudzeniem ostoi… bliskie serce…
współwędrowcem… równie samotnym…
chwilę tylko maszerującym naszą ścieżką…
Kuląc… z bólu oszalałą duszę …
zaciskając pięści podejmujemy trud wędrówki…
otępiale oczekując na przybycie sępa śmierci….

autor

Bubo bubo

Napisany: 2005-11-05 Dodano: 2005-12-07 17:42:14

Ten wiersz przeczytano 599 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie