beniaminek

zraniona dusza boi się wszystkiego,
nawet głaskanie po głowie bierze za cios, lecz
minie..... minie...tylko trzeba złapać ten trzeci
oddech

pozdrawiam serdecznie i mimo wszystko, miłego dnia

ciężko się żyje napiętnowanemu- to coś jak dzieci
które nie mogą się podnieść z koszmarnych przeżyć w
rodzinnym domu.

Trudno zaufać komuś kto Cię rani.Bardzo dobry wiersz
+. Pozdrawiam serdecznie z uśmiechem.

Dorotko, wiele osob czeka tutaj na Ciebie... ale
bedziemy cierpliwi, jak to sie u mnie mowi take your
time, whenever you ready, a potem bedziemy wymieniac
sie myslami tak w wierszach jak i komentarzach.
Trzymaj sie cieplutko.

Danusiu :-) jestem coraz bliżej :-) i zaskakuje mnie
to, że ktoś czeka... to takie nietypowe

Dortko, wracaj w grupie zawsze latwiej sie posmucic a
czasami nawet i posmiac sie mozna. Dziekuje, bardzo,
ze zajrzalas... a czas mija i jakos dran nie chce
zwonic. Usciski Dorotko.

mocno piszesz i odważnie... dobrze, że zawsze można
uciec w słowa i to takie z najwyższej półki, jak u
Ciebie...
a u mnie w sercu smutek bez przyczyny... czas robi to
co powinien... mija

Smutno u ciebie Danuśka :( Ja też dzisiaj się
zasmuciłem. W II programie TV jedna pani czytała mój
wiersz, zresztą bez mojej zgody :(

Tobie też za x godzin Danusiu:)

Grazynko, ojej juz rozumiem co chcesz powiedziec o
dniu na kawach... ciagle zapominam o roznicy czasu.
Zycze spokojnej nocy.

To smutne Danusiu,
ale myślę, że masz rację.
Dobrej nocy życzę,
dzień znów będzie na kawach:))

Klarysko... rozumiem, niestey nie jest wesoly...
buziaki

Donno - odściskuję, ale wcale nie jest mi wesoło po
przeczytaniu Twojego przeraźliwie smutnego tekstu.
Buziaki, miła:-)

no tak, teraz przeczytalam Twoje naprowadzenie:)

Wiersz bardzo na tak!
Świetne zestawienie.
Pozdrawiam Danusiu.