Bez miar

Jestem martwa
A ciało unosi się na wodzie bezmiaru
Nie-możliwości

Staram się głęboko oddychać
Ale gęste okoliczności
Zatykają mi płuca

Czy serce trupa może żyć?
Moje bije takim miarowym
Nudnym rytmem.

Czasem poruszy się szybciej
Ale to tylko przez cząsteczki adrenaliny
Jak zwykle przyszłe nie w tym kontekście co trzeba.

Słyszę ból, nie widząc go
Widzę dźwięki, nie czując ich
Czuję obojętność, nie słysząc jej.

Kiedy kończy się bezmiar?

autor

Camomille

Dodano: 2009-01-24 15:37:59

Ten wiersz przeczytano 492 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie