Bez pożegnania

*Pomilczę z Wandaw...

Pomicze z Wandaw...

Pomilczę Zosiu

piękny a zarazem bardzo smutny wiersz.

i mi - także smutno. - taki to wiersz...

W niewielu słowach potrafisz oddać swój żal. Pięknie!

Weno, marcepani...

nic tu po moich słowach... głos zostawiam

pozwól Zosiu, że pomilczę
pozdrawiam :)

Ano smutna, Irisku.

Witaj Zosiaczku!
Smutna chwila...
miłej niedzieli:)

Dziękuję za ciepłe słowa.
Dobrej nocy, KLEMO.

To prawda, nagłe pożegnania są bardzo bolesne,
zwłaszcza kiedy chodzi o Rodziców
Bogu dziękuję, że jeszcze Ich mam :)
Wiersz zatrzymuje i skłania do refleksji nad miłością
i więzami, pięknie napisany...
Ogrom serdeczności Zosiak

Na śmierć bliskich nigdy nie będziemy gotowi.

Smutno