Bez złudzeń

Klęcze samotny pośrodku niczego
zatopiony w mroku własnego cierpienia.
Łza za łzą rozdrapuje rany,otwiera blizny.
Twarz ukryta w dłoniach,
w ustach życia cierpki smak,
strach ogarnoł nawet sny.
Już nie walczę,
serce stygnie,
brakło sił by walczyć dalej.
Pozostało czekać tylko
gdy usta wydadzą z siebie
oddech ostatni,
a zmęczone ciało odetchnie z ulgą.
Z nadzieją że tam będzie lepiej.
Wiatr popioły rozwieje,
liśćmi przykryje złudzenia.
Nikt nie zauważy że mnie brakło,
pozostanie miejsce które wypełni ktoś inny.

autor

*maciek*

Napisany: 2005-08-22 Dodano: 2005-08-26 07:40:07

Ten wiersz przeczytano 858 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie