Bez znieczulania

Płoną twe listy i fotografie,
puszczam dziś z dymem nasze amory,
lecz ogień trawi jedynie papier,
a żal co w sercu spłonąć nieskory.

Złość uwolniła zwykłą głupotę,
na stół wyrzuca znaczoną kartę,
gniew nie pozwala myśleć co potem,
lecz pragnie zemsty na tym co martwe.

Próżno jest szukać czyjejś złej woli,
w tym życiu przecież, nikt nie jest święty,
pora zrozumieć to co mnie boli,
a to co miłe złożyć w pamięci.

Do życia wrócić już bez uprzedzeń,
lęk poskramiając pokory siłą,
do raju jedno uczucie wiedzie,
czasem ulotna, lecz wieczna miłość.

autor

karat

Napisany: 2013-03-17 Dodano: 2013-06-20 11:34:44

Ten wiersz przeczytano 3000 razy

Oddanych głosów: 51

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie