Bezimienna

Nie w pełni świadom, nie w pełni pewien,
Co dzieje się z mą duszą, tego sam nie wiem,
Przestrzeń mych smutków i nicość problemów,
Skaleczony mieczem złowrogich systemów,
Leżę sam, nie czekając już na nic,
Przekonany, że nicość nie ma swych granic,
I wtedy Ty pojawiasz się właśnie,
Czysta i silna, a smutek szybko gaśnie,
Wyciągasz dłoń i ślicznie się uśmiechasz,
Widać, że radości moc w sobie posiadasz,
Wiesz, że jestem na samym dnie,
Ale tylko moje życie obchodzi teraz Cię,
Twoja dłoń podana jest tak bardzo cenna,
A Twoje imię brzmi dziwnie - nadzieja bezimienna.

autor

Krzychu

Dodano: 2004-11-12 10:19:49

Ten wiersz przeczytano 452 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie