Bezwładność

Nie płacz, to nic nie da,
Tęsknota i tak cię dopadnie,
Zabij to, co w środku głębia ma,
Zanim całą beztroskę z ciebie skradnie.

Nie ufaj oczom, one kłamią,
Patrzą tam gdzie nóż, sznur, lek,
Nie tylko ciebie, ale i kochających ludzi łamią,
Nie odchodź, to nie jest ten jeszcze wiek.

Serce błądzi, rozpacz gorejąca,
Płonie, duszę na popiół trawi,
Zostaje jeszcze iskra nadziei konająca,
Która czeka aż ją ktoś zbawi.

Tysiące ludzi, krzyki, szepty pomocy,
Szukająca obecności wyciągnięta dłoń,
Życzliwość, nerwy utrzymane na wodzy,
Bezwładne ramię, zimna skroń.

Samotność....odejście w przestworza,
Kto wie, co jest po tamtej stronie świata?
Znane są tylko miękkie zimne podłoża,
A z nimi łzy, marmur, imię i data.

Lecz choćby odeszła połowa ludzi,
Ktoś poczułby się samotnym,
Warto patrzeć jak ktoś się trudzi,
By odnaleźć się w swym szczęściu stukrotnym.

autor

Paweł Wosiak

Napisany: 2004-02-14 Dodano: 2008-08-04 09:29:57

Ten wiersz przeczytano 589 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie