Biała Dama

Nie ma przy mnie nikogo,
Nie ma do kogo się przytulić.
Wszyscy patrzą na mnie wrogo,
Nie ma przy kim się rozczulić.

Chcę pójść w świat sama,
Chcę czuć zapach kwiatów,
Chcę wlec za sobą- jak biała dama,
sznur bolesnych batów.
Bo to one zawsze mnie męczyły,
Martwiły, ogłupiły i wykończyły,
Więc teraz jestem tylko duchem,
Twoim przyjacielem i mrocznym druhem,
Którego musisz wielbić i szanować,
Nie zasmucać i nie denerwować,
Bo dołączysz do tych batów trzech.
Nie zobaczy cię żaden człek!

Ja już za dużo wycierpiałam,
Ja za dużo wypłakałam.
Teraz mówię głośne:" DOŚĆ!"
Nie chcę już dostawać w kość!

Dość tego wszystkiego!!

autor

Claudiia

Napisany: 2007-08-25 Dodano: 2007-08-26 12:09:24

Ten wiersz przeczytano 504 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Wrogi Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie