Białe mewy

Białe mewy trzepoczą puszystymi piórami,
nad morskimi spienionymi falami.
Siłą morza muszle wyrzucają.
Na gorącym piasku je osadzają
i w morskiej pianie się znów zanurzają.

Moje myśli, jak w małży skryte, uwięzione.
W środku perłowe, lecz tęsknotą wzburzone.
Tylko białe mewy nad kryształu falami,
trzepoczą swymi srebrzystymi skrzydłami.

Tak jak one są dla szafiru morza ozdobą.
Tak ja się czułam, gdy byłam z Tobą.
W słonecznym blasku wolne ptaki rozdzierają
taflę nieba rozgrzanymi, lśniącymi, piórami.
Lekko wirują nad szumiącymi falami.


Moje myśli, jak w sieć rybacką złowione,
Jak smutne oczy mewy wolności pozbawione.
W dręczących myślach uwięzione i zagubione.
Uczuciem pustki we wspomnieniach zgłębione.....

autor

Margit34

Dodano: 2008-10-22 12:05:22

Ten wiersz przeczytano 4764 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie