Białe smutki
Lalka Barbie bije mnie butelką po
głowie,
Kolorowe motyle piją moje łzy,
Listy nigdy nie dochodzą do adresatów,
A to co czarne staje się zielone w
groszki,
Plastikowe kółka odbijają moje myśli,
A jakiś bazgroł ubarwia mój świat.
Zyję niespełnionym marzeniem którego sama
nie znam,
Kocham to co odległe, a to co jest bliskie
samo się oddala.
Stereotypy zazębiają się ze
stereotypami,
A moje życie wychodzi poza schematy.
Mojej drogiej przyjaciółce, która nie jest nią wcale.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.