Białe stokrotki
Jestem tutaj
wśród czterech ścian
a ty w oddali
wciąż stoisz sam.
Samotność
przecież tak boli
jest jak cicha łza.
Ofiaruję ci
białe stokrotki
lecz musisz pragnąć
wziąć je sam.
Samotność
przecież tak boli
jest jak cicha łza.
A ty możesz
to zmienić
i poczuć szczęścia smak.
autor
Margeritka
Dodano: 2009-07-01 08:55:55
Ten wiersz przeczytano 2126 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (16)
samotność potrafi dopiec ,ale można jej zaradzić
-ładny wiersz -pozdrawiam
samotność boli,to prawda bardzo boli
Ładne przyzwolenie . Pozdrawiam
Wabienie na stokrotki.Ładnie wymuślone i
napisane./popr.wziąć/
Uwielbiam te maleńki kwiatki... wiersz podoba się
pozdrawiam :)
piękny wiersz...tęsknotą przepełniony..a biała
stokrotka dodała uroku..pozdrawiam cieplutko
samotność jest oczekiwaniem, ale tętni nadzieją na
lepsze:)
Stokrotki to moje ulubione kwiatki. Ładnie znalazły
się w Twoim wierszu. Dziękuję. Pozdrawiam
...może on lubi inne kwiatki...
samotnośc białe stokrotki i tesknota....spójrz do
przodu nie jestes sama....oczekuje na
ciebie...biegnij....pozdrawiam...
Bardzo ładny wiersz sercem pisany,
białe stokrotki niby takie malutkie,
ale piękne w miłości.Pozdrawiam.
wiersz pieknie odwierciedla uczucia...pozdrawiam
bardzo ładny wiersz
pozdrawiam
piekny wiersz! a z samotnością można
wygrać...pozdrawiam
...dajesz nadzieję na szczęście...tylko brać...pozdr.