Błękitna małplandia

Ludzie o twarzach małp
Otaczają mnie
Wrzeszczą, ja ich nie słyszę
Wspinają się na wysokie drzewa
Jak dla mnie zbyt wysokie.
Spadam lecz ciągle próbuje
Gdy widzę już koniec
Wierzchołek drzewa
Spadam łamiąc kości
Wije się w swojej błękitnej krwi
Dotykam lewej piersi
By sprawdzić czy jeszcze żyje
Lecz czuję tylko cichy szept
Zbyt cichy by krzyczeć
Jednak nie musze oni robią to za mnie
Nie wiem tylko po co
Przecież i tak jest za późno
Więc wstaje i wspinam się dalej
Tym razem o wiele wyżej

autor

Acies Notis

Dodano: 2007-04-24 14:24:23

Ten wiersz przeczytano 487 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie