Bo anioły spadają na ziemię...

Spoglądasz w dół, stojąc na krawędzi kresu swego życia,
myślisz...nie widzisz nic...łzy złudnie chronią twe oczy,
wystarczy krok, ten jeden krok by być daleko,
uwolnić się od cierpień.
Ludzie mijają cię bez słowa, nawet cię nie dostrzegają.
Więc mówisz: "teraz"...
Nagle z nikąd on, w ostatniej chwili,
sprowadza cię na ziemię...
Nieznany, niepozorny człowiek,
a jednak jakoś bliski,
anioł stróż ktoś by rzekł...
Nie wiem kim jesteś,
lecz dziękuję...
Chociaż nie umiem już ufać,
uciekam, parzę lodem,
ty mówisz warto, kocham, czekam.
Nie wierzę w love story,
nie obiecuję wiele,
mimo to, ty chcesz być moim ukojeniem.

Piotrowi :*

autor

Empezja

Napisany: 2010-06-07 Dodano: 2010-06-07 18:18:52

Ten wiersz przeczytano 787 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie