Boję się samotności...
Dedykuję mojej Drogiej Przyjaciółce Reni.. tak mi przykro...nie mogę uwierzyć, że Jego już nie ma..tak mi przykro.......
Daj mi te dnie, pełne ciebie
i rozmów niby banalnych,
lecz naszych, jakże drogich...
tych z rzeczywistości,
prostych spraw...
wiążących zaufanie, wszystkie
chwile szczerości...
poranna filiżanka kawy, szarlotka,
na komodzie twoja paprotka...
dotyk policzka, gest czułości
spacer aleją kasztanową,
przy zachodzie słońca...
ty pełny optymizmu, milczący,
drogi, kochający...
nie ma już tych dni, pełnych
bliskości, czułości...
przyjdź do mnie choćby we śnie,
czekam....
boję się samotności...
kocham...
Stella
Napisałam ten wiersz mojej przyjaciółce... jej mąż odszedł...nie ma już Jego wśród nas...
Komentarze (10)
Sandro, dałaś mi piękny komentarz w przedostatnim
wierszu. Popieram Cię całkowicie. Takie słowa i
działanie NADAJĄ ŻYCIU SENS. Pozdrawiam.
"dotyk policzka,gest czułości
spacer aleją kasztanową,
przy zachodzie słońca..."
Pozdrawiam :-)))
Wiersz napisany pięknym, szczerym uczuciem. Odejście
bliskiej, kochanej osoby jest zawsze bardzo przykre.
Teraz przyjaciółka będzie potrzebowała Twojego
wsparcia. Po kropce, przecinku i innych znakach,
zawsze należy dać spację, czyli odstęp.
Pozdrawiam serdecznie. Do usłyszenia.
Szanowny Karl,przyjaciółka wie o tym,że to w jej
imieniu napisany.Tak chciała.Dziękuję za szczerą
uwagę,także za komentarz.Pozdrawiam
Samotność raczej z wyboru wynika,
bo życie się przecież na nas nie zamyka!
Pozdrawiam!
Ta ciepła codzienność zachwiana czyimś odejściem jest
najbardziej wstrząsająca. Pozdrawiam.
(w tytule literówka: się)
zmusza do zadumy pozdrawiam
Smutny, zatrzymuje. Pozdrawiam serdecznie
Dołączymy do Niego, jestem pewna. Smutne, gdy bliski
ktoś odejdzie. Pozdrawiam serdecznie
( jakby tak po przecinkach zrobić spację, byłoby
ładnie) przepraszam
można to odbierać, że chodzi o Ciebie - jak to
odbierze ona?
Pozdrawiam serdecznie