Ból życia

Czym jest życie pośród wrzasków mej duszy,
Gdy Ona Krzyczy w niebogłosy i nikt jej nie słyszy,
Krzyczy głośno tak dosadnie,
O tym że moje i jej życie jest marne...
Dusza bowiem swoje życie ciągnie,
Osobne...
Niczym dwa życia w jednym ciele złączone,
Z czego jedno żyje , drugie cierpi ...
Krzyczy nie ciało , bo silne i zdrowe,
Krzyczy dusza, określona jako Zatopiona w Smole.
Czarna od bólu i goryczy,
Swe głośne poglądy i protesty Krzyczy.
Dlaczego tak ...? ? a nie inaczej ? ?...
Dlaczego teraz ...? ? a nie później ? ?...
Dlaczego ! ! ! NIKT ! nie wytłumaczy jej tego,
A Ona siedzi we Mnie i boleśnie Krzyczy,
Proszę Boga niech Ona w końcu zamilczy,
Lecz świadom tego jestem,
Że Bóg nie wykona tego - nie pomoże żadnym gestem...
Taki los jest poczciwego , zwykłego , kochającego człowieka,
Niczym samotnik wydarty z uczucia miłości,
Gdzie łączą się dwie dusze na wieczności,
Kroczy i dostrzega wszystko wokół...
Najgorsze dla niego jest to ... ma oczy jak sokół.
Oby oślepł lub skamieniał,
Lub swe odczucia pozmieniał.
Bo zatraca się sam w sobie ...
I nim się ktoś o tym dowie,
Odbierze życie sobie ...

Adrian

Każdy wiersz jest wyjątkowy, O porównywaniu ich nie ma mowy ! Wiesz wierszowi równy nigdy nie bedzie, Każdy głosi odrębne człowieka orędzie...

autor

ADRIAN D.

Dodano: 2006-11-16 00:26:46

Ten wiersz przeczytano 467 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie