boska cząstka

Zawsze uważałem, że samotność jest piękna ale tylko we
dwoje. Podoba mi się Twój wiersz. Pozdrawiam:)

Bardzo pięknie, kolorowo pozdrawiam :)

Lethien, Roxi - dziękuję..

Samotna we wszechświecie pełnym bytu, jednocześnie
chłonąca dary natury...śliczny wiersz:)

Bardzo w mojej stylistyce. Stosujesz ciekawe związki
wyrazowe, niecodzienne i intrygujące.

Korekta:
"Przygarniam samotność" to słowa podmiotu lirycznego
nie o swojej lecz tej drugiej samotnośći..

Przepraszam, zmęczenie podyżurne..

"Boska cząstka" to cząstka, której poszukują fizycy,
by wyjaśnić naturę wszechświata. Po to zbudowano
zderzacz hadronów. Ale nigdy jej nie odkryją...
Bowiem cząstka ta istota boskości, Miłość, która
stoi u początku wszystkiego. To właśnie ten materiał
starszy od świata. Poduszka piasku - oparcie dla
zmęczonych stóp, miłość ofiarowana bezinteresownie,
bezwarunkowa. Ona jest odbiciem boskiej cząstki.
Chłonie łzę smutku, odbija promień szczęśćia,
zwielokrotniając jego blask
Przygarniam samotność, to słowa .
„ Ginę w gąszczu słów rozmienianych na drobne” -
miłość niczego nie domaga się, czeka. Choć boli ją to,
ze nie jest zauważana, wśród niepotrzebnego zgiełku
cierpliwa, ryzykuje zapomnienie. Zawsze gotowa
przygarnąć tę drugą samotność…

Tyle tytułem wyjaśnienia dla cierpliwego czytelnika.
Wszystkim dziękuję i życzę dobrej nocy..

ponadczasowa wiedza o życiu...
Pozdrawiam w zadumaniu!

Nie przygarniaj samotności.Wyjdź do słonka. Pozdrawiam
.

No cóż zatrzymał mnie...ciekawy:)

Ciekawy, choc niełatwy wiersz do zinterpretowania.
Tekst według mnie nawiązuje do powierzchowności
dzisiejszego świata, a podmiot liryczny jest jakby
tarczą, która odbija "zło" i poduszką, która chłonie
łzy. Pozdrawiam

Wyłaź z kąta...
Wiersz Piękny...(:

Bardzo ciekawy wiersz, zatrzymał.
Pozdrawiam.

Nie śpieszę się z autorskim komentarzem w nadziei, że
ktoś zatrzyma się na dłużej i odkryje jedną z myśli..

Samotność podmiotu lirycznego nie jest tu dominującym
przekazem. Choć można i tak odczytać.
Jurku, dziękuję za analizę..

Spacja pomiędzy dlatego i łzy.

Jurek