Brat

Płonące zgliszcza,powiew śmierci
Zwalone drzewo,uschnie wkrótce
Już nie usłyszysz w nim ptaków pieśni
Zostały tylko ślady gąsienic

Bezduszny wzrok,zaciska wściekle pięść
Niedawno brat,dziś odbiera życie twe
Plując obelgi wbija bagnet w pierś
Uchodzi dusza i człowieczeństwa sens

Rzeki pełnej krwi,nie łączy już nic
Trudno poznać że kiedyś most tam był
Gniew i cierpienie przepełnia nas
A brzegi rzeki porósł spory las

Władza,chciwość,nienawiść
Do okrucieństwa prowadzi
Zagłady widmo to nie zły sen
Nie po to chyba żeś rodził się

Opamiętać się najwyższy czas
To co ludzkie odnaleźć w nas
Nowy most zbudować,wybaczyć
Byśmy znowu byli braćmi.

autor

jezor

Napisany: 2006-10-16 Dodano: 2007-01-24 15:24:39

Ten wiersz przeczytano 620 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie