Bratnia dusza

Siedziała w pokoju obok
i obserwował,
potem się dowiedziałam,
że chciała się przebić przez skorupę,
którą wokół siebie zbudowałam.
Skorupę nieufności,
dystansu,
podejrzliwości,
że ktoś się wkradnie
i mnie skrzywdzi,
ktoś pełen złości,
bez serca i wrażliwości.

Ona wiedziała kiedy jest mi źle
i po cichu pocieszała,
krążyła wokół mnie,
wspierała,
otuchy dodawała,
i nawet nie wiem kiedy
skorupę mą,
roztrzaskała.

Rozmawiałyśmy godzinami,
zdradzając tajemnice nasze,
o tym jak ciężkie było dzieciństwo
i jak życie nas doświadczyło,
jak lał się alkohol,
jak dwoje rodziców sie kłóciło,
a wśród nich dzieci
małe,
przestraszone,
które szukały schronienia,
lecz nie wiedziały w która pójść stronę.

Dziś dziękuje jej za to,
że sie nie poddała,
że dobiła się do mnie
i przyjaciółką swą nazwała.

K. dziękuję, że jesteś

autor

zapalka

Napisany: 2011-06-17 Dodano: 2011-06-17 18:24:05

Ten wiersz przeczytano 554 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie