Brzeg wiosenny (Wylatkowo)

Jeszcze mroźny dotyk
Z pod ziemi szukającej pasm ciepła
Pomiędzy sitowiami
Mój własny obóz chwili
Który rozbijam po sam horyzont
Przyjmując wszystko bez rozcieńczenia,

Przemęczone spragnione spojrzenie
Przez półobecne powieki
W obłok o ciężkich zakolach
Rozkładającą ręce by przysłonić mi głębie przestworzy,

Odgłos budzącego sie odmętu wody
Ogłaszający przybycie
Wspomnieniem uderzeń o barierę o burty
Drewnianych wysp
Z wysuszoną skórą
Popękaną od piekącego spojrzenia
Gdzieś zza każdego cienia
Nieznoszącego milczenia,

Przebiegający gromadami
Poprzez wschodzącą zieleń
Nucąc melodię niesioną szalenie
Z chłodnym jeszcze przesłaniem,
Szeptane powieści doświadczeń
Tulone w kocach wspólne
Okrywające ujęcia minionych spojrzeń księżyca,

Gnając w kierunku kolejnej rozkoszy
Przywleczonej nim samym, powiewem,
Potrzeba bezdźwięcznej melodii
I odpoczynku w wiecznej pogoni,

Ku kolejnemu spotkaniu
Az przy Tobie przystanę
Brzegu.

autor

jaceksl1

Napisany: 2015-05-12 Dodano: 2015-05-12 23:34:12

Ten wiersz przeczytano 576 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie