Bumerang
Chcesz bajkę opowiem
o dziewczynie co głupia była
oddała coś cennego
za garść pocieszenia
chwile ucieczki
zamieniła
polnej róży kwiat
na bumerang
szybko błąd swój zrozumiała
tęsknotę w szumie liści
słyszała
wolała sama być
bumerang wrócił
lasem życie mierzyła
gubiła drogi do domu
była obok
kamienna samotna
bumerang wracał
tysiąc i jeden powód
znajdowała by usprawiedliwić
przed sobą czemu
łapała znów
dzieci
słowo dane
pozwalała wmówic sobie
bzdur szarych łańcuchem
ideały obce
razu pewnego
patrzyła jak odlatuje
po chmurnym niebie
wyrzutów szybuje
wracajacemu
upaść pozwoliła
raz jeden sie uchyliła
ujrzała płatek róży
_____________________________
odeszła lecz
bumerang wraca
jastrzębiem
szybuje
Komentarze (3)
Tylko ten, kto bardzo kocha wybacza... i tak naprawdę
ciągle czeka... wiersz ładny, chociaż
smutny.
ciekawa bajka - i zaskakująca puenta - bumerang ciągle
wraca mimo, że jej już nie ma - chociaż chyba racja -
nasze zachowania mogą mieć skutek dalszy niż tylko
nasze doczesne życie....
zdarza się, że popełniamy ten sam błąd, mając tego
świadomość, Twój wiersz zmusza do myślenia