Całun zimy
Wicher obudził ze snu anioły.
Ciężko podniosły się koło piątku.
Trzepotu skrzydeł nikt im nie wzbroni.
Wzięły się w niebie do porządków.
Na ławki w parku, w świetle latarni,
opada śnieżny puch - całun zimy.
Powietrze lodem zaczyna karmić,
a my białością pól się dziwimy.
Gdy zima z wczesnym zagląda chłodem,
noc dzień pożera, nader zachłannie,
w krainę marzeń wierszem powiodę,
ziarenko wiosny w zimie zasadzę.
autor
MariuszG
Dodano: 2016-11-16 12:00:19
Ten wiersz przeczytano 2711 razy
Oddanych głosów: 60
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (101)
Graynano,
dzięki za miłe słowa.
Pozdrawiam :-)
Śliczny obrazowy opis zimy wierszem:)
Budleja,
dzięki za miłe odwiedziny.
Pozdrawiam :-)
bardzo ładny,obrazowy opis zimy, serdeczności :)
Zenek66,
dzięki za odwiedziny.
Pozdrawiam
I niech już kiełkuje - ładnie napisany wierszyk
Pozdrawiam Mariuszu
Wando,
dzięki za miłe słowa. Niech zima będzie dla Ciebie
lepsza ;-)
Pozdrawiam
Piękny obrazowy wiersz Mimo ze nie jestem fanką zimy
Twój wiersz mi się podoba Mariuszu
Pozdrawiam serdecznie
Stumpy,
dzięki za poczytanie i krótką psychoanalizę ;-)
Pozdrawiam
Aż przyjemnie jest poczytać taki pogodny i ciepły
wiersz. Takie wiersze może napisać tylko człowiek
szczęśliwy. Dobrej nocy Mariuszu.
Ziu-ka,
dzięki za miłe odwiedziny i poczytanie.
Miłego dnia :-)
Bardzo na tak serdeczności.
Angel Boy,
planuję to jutro zrobić ;-)
Pogoda sprzyja.
Pozdrawiam
Zasadź ziarenko wiosny, bo chłodno jest na dworze i
już nie jeden człowiek o wiośnie marzy :D Pozdrawiam
serdecznie +++
Augustyno,
dzięki za miłe poczytanie.
Pozdrawiam :-)