Cenne marności**

**Les précieuse néantes *marność nad marnościami i wszystko marność

Życie człowieka jest
jak świeczka
nim zgaśnie uniesie się
jeszcze dymem na pięć sekund
i zniknie lecz pozostawi
po sobie piękny ludzki pomnik
z czasem nieco zaniedbany
Słowa-wartości mieszają się
z wolna tracą swój sens
gdzie jest człowiek który
uratuje już tak nikłą wiarę?
Szczęście po cichu budzi się do życia
Życie do życia
łaskotane powiewem egzystencji
przedzierzgają się w medytację
Tak znów trzeba pokochać
i rozpocząć nowy dzień
a jeśli po Tamtej stronie
jest tylko nicość?

O, drogi Kohelecie
a może byt jest marną opowieścią?
Vanitas vanitatum et omnia vanitas?*
Śmierć dotknie każdego
a Te luki wypełnią się nowymi postaciami
i gdzie tu sens?

Jest sobie takie życie-które przemija na wieki…

(niedziela) 15 X 2006

Zepsuty Ideał

autor

Zepsuty Ideał

Dodano: 2007-04-05 00:00:29

Ten wiersz przeczytano 547 razy

Oddanych głosów: 35

Rodzaj Biały Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie