Chłodnosrebrny nocy mrok...

Kiedy gaśnie światło dzienne,
koty prężą grzbietów łuk
zapalając w ślepiach sennych
światła tajemniczych dróg.

Z lunatycznym przyciąganiem
coraz śmielej stawiam krok,
księżyc sypie z góry na mnie
chłodnosrebrny nocy mrok.

Wiatr mi plącze włosów fale
wśród gałęzi śpiących drzew,
coraz mocniej mnie rozpala
szmaragdowych oczu zew.

Jeszcze tylko atłas nocy
wrośnie w ciała giętki rdzeń
i pod ciepło rąk się wtoczy
wytęskniony w myślach cień.

Panie Bałachowski, postaram się innym razem zaspokoić pańskie oczekiwania, a o raku nie zapomnę!

autor

sael

Dodano: 2008-02-07 18:59:14

Ten wiersz przeczytano 958 razy

Oddanych głosów: 35

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie