Choć w mogile

wzruszasz i dotykasz tęsknotą

zamyśliłam się, ale tak na ciepło, świetliście...
piękny wiersz o tęsknocie, tak go odbieram

Przecudnej urody wiersz, jak zwykle u Autorki...

W smutku cisza. Wiersz w ciepłym klimacie ale ja go
odbieram dziwnie smutno.

smutek to listopadowe święto tak nas nastraja myślimy
o swoich bliskich którzy odeszli pamiętamy o nich :-(
pozdrawiam.

Smutku po stracie nie wyrażą słowa,
jedynie pamięć wciąż chowa!
Pozdrawiam!

Jakież to smutne, choć może dlatego iż się za bardzo
utożsamilam z treścią. żal po stracie głęboki ślad
zostawia w sercu. Łza się kreci mimowolnie.

A ja się poryczałam jak ta głupia - dziękuję.
Pozdrowionka!

Witam. Nie publikuję wierszy.Długo pisałam do
szuflady. Może kiedyś.Wiele trzebaby dopracować.Ciszę
się, że Ci się podoba. Nie pomyślałam,że mój wiersz
znajdzie się w takim miejscu.Tam ma na peno jeszcze
inny wymiar. Pozdrawiam serdecznie

Och... Zatrzymałem się w drodze do firmy dziś na
pobliskim cmentarzu i wziąłem ze sobą wydruk Twojego
wiersza Magdo* - uwierz mi, on tam zrobił na mnie
piorunujące wrażenie. Jest taki prawdziwy. Ciekawe
gdzie można by nabyć Twoje książki?
Pozdrawiam serdecznie.

Czuje się, że listopad się zbliża. Ladny, rytmiczny
wiersz. Zamiast "kołdrą" czytam sobie "kołderką",
a zamiast "pisze" "snuje". Popracowałabym nad
ostatnią strofą. Może np:

choć w mogile jest sam,
jego duch ciągle trwa,
nad bliskimi opiekę sprawuje.

lub inaczej. Wiadomo, że to jedynie czytelnicze uwagi.
Miłego dnia.

Smutny wiersz, smutne myśli, które zawsze mamy stając
przy grobach bliskich.

"choć w mogile i sam
ciągle jest, zawsze trwa,
i myślami je obie całuje" - zadumałam się. Serdecznie
pozdrawiam

Ladnie i cieplo:)Z przyjemnoscia
przeczytalam.Pozdrawiam.