*chwilą oddechu*

Za to, że dziś tu jeszcze jestem. Za jutro, które kusi tajemnicą. Za wieczność, budzącą przerażenie.

przemijamy..

lisciem z drzewa opadłym

zasłaniamy spojrzenie słońca
muśnięciem motylich skrzydeł

rwiemy garściami życia owoce

im wiecej zbierzemy...
tym więcej stracimy....

...za rok...za dzień.. za chwile...

...bo taki nasz los, opadnąć z pierwszym przymrozkiem...

autor

loken

Dodano: 2007-06-07 00:27:14

Ten wiersz przeczytano 462 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie