Ciąg dalszy, filmowej inspiracji

Witam Was kochani i serdecznie pozdrawiam, życząc pogodnego weekendu. Pięknie dziękuję za miłe komentarze i zapraszam na ciąg dalszy, filmowej inspiracji:)



Zbliżał się termin spotkania wszystkich sąsiadów z okolicznych domostw, który poniekąd był już tradycją, przed nadchodzącą zimą. To doroczne przyjęcie obligowało do odświętnych strojów, których raczej na co dzień nie praktykowało się. Kiedy obie panie, czyli Marty i Missie były już gotowe do wyjścia, Clark niemal oniemiał z zachwytu. Wyglądały bardzo szykownie a zwłaszcza córka, która zrobiła na ojcu ogromne wrażenie, w jakże pięknej różowej sukience. Kiedy dotarli już na miejsce, dziewczynka również wzbudziła zainteresowanie, a szczególnie wśród koleżanek i kolegów – z zachwytu, aż porozdziawiali buzie. Kiedy wracali z powrotem do domu, nagle Marty złapała się za brzuch – były to pierwsze ruchy jej dziecka a i zmarłego męża, a obecny dowiedział się o tym w tej właśnie chwili – cieszył się, że jego żona będzie miała choć cząstkę kogoś kogo kochała, a kto już nie żył. Trudne chwile przeżywała Marty, choć relacje między całą trójką, poprawiały się z dnia na dzień. W pewną niedzielę, kiedy to Clark jak zwykle poszedł do ‘kościoła’ (tak nazywał miejsce dość odległe od domu), gdzie siadywał na ławce, rozmawiał z Bogiem, a także śpiewał. Tym razem, Marty poszła za nim (choć w tajemnicy przed nim) i obserwowała z daleka, jak się zachowuje i co robi. Kiedy tak podpatrywała męża, nagle zauważyła konia którego skojarzyła ze zmarłym mężem i oddaliła się nieco. Niepostrzeżenie zaczął padać śnieg, który przerodził się w straszną zawieruchę, a która to uniemożliwiła widoczność na wyciągnięcie ręki. Kiedy Clark wrócił do domu, zdziwił się że nie ma w nim żony, jednak Missie natychmiast mu powiedziała, że Marty wyszła zaraz za nim. Przerażony, postanowił ją odszukać. Nie było to jednak takie proste, ponieważ śnieżyca wzmagała się i trudno było znaleźć drogę. Nim wyszedł, poinstruował córkę co ma robić, gdyby nie wrócił do dziesięciu minut - dał jej pistolet i kazał strzelać w powietrze. Dziewczynka odczekała umówiony z ojcem czas, a następnie oddała parę strzałów. Nie zdało to jednak egzaminu bo naboje się skończyły, a Clark z żoną na rękach, wciąż błądzili w śnieżnej zamieci. Missie jednakże nie dała za wygraną i szybko wpadła na pomysł, w jaki jeszcze sposób mogłaby pomóc ojcu, w powrocie do domu. Nie namyślając się długo, złapała za jakiś stary garnek i dużą łyżkę i niczym w bęben waliła z całej siły - może nie była to zbytnio wyszukana metoda, ale jakże skuteczna. Niby mała dziewczynka, a potrafiła zachować zimną krew i uratować, dwoje bliskich sobie ludzi. Cdn.

autor

Isia05

Napisany: 2017-06-09 Dodano: 2017-06-09 11:26:35

Ten wiersz przeczytano 1064 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie