ciągle
cudownie się mijać
czyż nie? niby wiedzieć, że pasują
dłonie,
że każdy krok właściwie odmierzony
jak łapy, przód idealnie zestrojony
z tyłem
i że jak ludzie, mimo wszystko,
na przekór
cudownie się mijać, dobrze wiedzieć
i wilgotnie odejść w swoje strony
Komentarze (11)
Dobry wiersz, ale chyba lepiej się nie mijać tylko
wpaść na kogoś kto nadaje na tych samych falach,
pozdrawiam noworocznie;)
Cudnie, choć smutny obraz gdy się mijamy.
Jestesmy obok, mowimy i nagle przestajemy sie
rozumieć. Mijamy się słowami, gestami, spojrzeniami:(
lubię takie połączenia - lekka ironia ,żal - słowa
słychać w myślach
ciekawe pisanie, godne uwagi
+))
Bardzo dobry wiersz. Pozdrawiam:)
Piękny utwór ,puenta w dziesiątkę.Pozdrawiam
Piękny utwór ,puenta w dziesiątkę.Pozdrawiam
fajny, łącznie z puentą:)
Ależ świetnie!
Pozdrawiam.
,,że jak łapy, przód idealnie zestrojony z tyłem,, -
tych słów nie rozumiem, ale nie muszę...
A wiersz, piękny - poezja.
Pozdrawiam.