Ciągły bieg
Nie wszyscy ludzie dostają wystarczająco dużo szczęścia by się móc tym cieszyc.
Życie nie zawsze jest usłane różami,
piękne chwile zostają za nami.
I biegnąc szybkością biegnącego czasu,
trzeba się bardzo zmęczyć by nie zrobić
chałasu.
I bieg swój spowalniać gdy zawita
nadzieja,
lecz do tego trzeba niezłego
czarodzieja.
Który cie z łez, z myśli pozbiera,
nie dopuści do twego cierpienia.
Trzeba tu silnej woli
by zatrzymać się i biec powoli.
Lecz popędza cię nadmiar problemów,
nie kształtuje on górzystych terenów.
A chwilami ostatki sił utracasz,
niestety nie ma powrotu - więc nie
zawracasz.
I mijając tak błotniste polany,
mijają ostrokrzewy, mury i ściany.
Mijając głazy, kałuże i ścieki,
Lecz także czasem przepiękne rzeki.
Twe życie toczy się samotnie,
a każda chwila odpływa bezpowrotnie.
a ile ty dostałes?
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.