ciemność

cienie zalegają nad doliną
mroczne ośnieżone baszty
maszty innego świata
piękno niejedno ma imię
ciemność zawsze i wszędzie
najpiękniejszą towarzyszką mą była
nienazwana i niedoceniana
tylko księżyc zna nasze drogi
a los bezsilne ciska pod nogi
kolejne kłody choć wie że nie ma
szans z wiecznym marzycielem
i choć słońce zawsze po nocy wschodzi
to my i tak kiedyś zwyciężmy
a teraz zatopieni w niewidzialnym tańcu
nadal śnimy...

autor

Kamlost

Napisany: 2002-05-03 Dodano: 2005-03-28 00:34:05

Ten wiersz przeczytano 595 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie