Cisza...

Nawet wiatr szepcze, strwożony tą cichością,
By nie strącić słów, drżących niecierpliwością.
One nie dojrzały jeszcze, by upaść z ust bez lęku
I wypełnić tę pustkę brzmieniem liter dźwięku.

Drażni ucho ta otaczająca przestrzeń bezdźwięczna.
Lecz pozwól, że przez chwilę zachłysnę się tą ciszą,
Nim złamie ją wykrzyczana prawda niewdzięczna,
Lub fałszywe tony serca do snu złudnego ukołyszą.

autor

premo3

Napisany: 2005-04-02 Dodano: 2005-04-03 00:10:19

Ten wiersz przeczytano 495 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie