Cisza

Rzędy brzóz już zakrył skrzydłami, kruk nocy
Chłodnym blaskiem płonie srebrne jego oko.
Pradawną siłą las wznosi się wysoko
Szczęśliwy kto rąbek zobaczył tej mocy


Drzew rzędy oblane trupim blaskiem w mroku
Sztywno, jak w żołnierskim szeregu przy drodze
Brzoza przy brzozie, równo noga przy nodze
Strach zboczyć, strach za nie wykonać pół kroku


Wnet przez ciemność sarna ucieka przed psiskiem
Wilk za sarną wybiegł w śmiertelnej pogoni
Capnął, zdusił morderczym trzyma uściskiem


Padli obaj w ciepłej krwią zalanej toni
Czy sarnę ocali? Czy psa z głodnym pyskiem?
Dlaczego las milczy? Za nikim nie stroni...

autor

Nepomucen

Napisany: 2017-01-11 Dodano: 2017-02-22 17:58:22

Ten wiersz przeczytano 794 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Sonet Klimat Refleksyjny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie