cisza straciła swoją głębię
w różanym zapachu
smak krwi
wieczorem widać
płonący dywan horyzontu
jutro dym uniesie się nad ruinami
i pieśń słowika w zgodzie ze wschodnim
wiatrem
ochrypłe wrony bedą krzyczeć
świetna równowaga na skraju drżenia
ziemi
wszechświat oddechowych cząsteczek
cisza straciła swoją głębię i niewinność
autor
Mirabella
Dodano: 2017-01-18 00:14:11
Ten wiersz przeczytano 787 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (13)
:)
I cisza może krzyczeć...cieszmy się z każdej chwili, z
jej piękna i przeżycia...miłego dnia, pozdrawiam
serdecznie
Smutna wizja świata Pozdrawiam Mirabello
Cisza to bez wątpienia coś bardzo wymownego.
bardzo poetycko - zaczarowałaś niezwykle klimaty.
Dramatyczna wizja dzisiejszego
świata w poetycznym tekście.
Serdeczności Mirabello:}
Cisza krzyczy z bólu niemocy....
Bardzo intrygujący przekaz, pozdrawiam Bello
serdecznie, spełnionego dnia:-)
Podoba się, ale czytam bez dywanu:)
serdeczności:)
...czyli dzień jak co dzień
emocjonalny, piękny wiersz
Trzeba czerpać radość z tego co mamy teraz, bo jak
zostanie nam tylko cisza, może być za późno.
Niezwykle dramatyczny i do bolu prawdziwy... Moc
serdecznosci Mirabellko.
nie chce już tematów wojennych, tylu niewinnych ludzi
i dzieci zginęło. Winni tego Chaosu, maja się Dobrze
:( Dobry tekst, cisza teraz płacze :(
Cisza najszczersza i najczystsza jest właśnie nocą.