CODZIENNOŚĆ

chciałbym choć maleńką szczypte szczęścia znaleśc na
mojej drodze

Witaj Grażynko:)

Ludzie są dziwni boją się jak mają szczęście lękają
się, kiedy szczęścia nie posiadają?

A tak między nami każdy ma prawo do szczęścia, ale nie
każdy ma szczęście do prawa.

Pozdrawiam serdecznie:)

"obyta z codziennością
boję się nadmiaru szczęścia" Fajny wiersz :)

Nie bójmy się szczęścia Grażynko, niech trwa, jak
nadłużej++++++

Pozdrawiam cieplutko już z Polski:))

Po kazdym zachodzie slonca, jest wschod, nie boj sie
szczescia, niech los usmiechnie sie:)
pozdrawiam cieplo.

Gratuluję nadmiaru szczęscia

Witaj / nadmiar szczęścia czasem jest groźniejszy jak
jego brak, też pod tym względem jestem ostrożny.
Dmucham na zimne i pozdrawiam

Trzeba zamknąć oczy i powiedzieć sobie:"Raz kozie
śmierć":)Pozdrawiam ciepło+++

Większość ludzi boi się nieszczęścia, a u Ciebie
szczęście to krucha porcelana, o którą drżymy. Ładnie.
:)

Dobry przemyślany wiersz - taka melancholia którą
doskonale rozumiem "boję się nadmiaru szczęścia"-
świetny! Pozdrawiam serdecznie:)

Masz rację, w takim przypadku można się nim
zachłysnąć. Pozdrawiam:)

Świetny wiersz grażynko. Podziwiam i gratuluję.
Potrafisz zaciekawić Czytelnika czyli mnie...:)))
Pozdrawiam cieplutko.

Rutyna wywołuje lęk przed nieznanym.Nawet jeśli jest
to...nadmiar szczęścia.Ładnie.

Nie, nie możesz!

szarość dnia, obowiązkowy dzień

coś z tym można zrobić