Coś sentymentalnego

Zmęczony mój duchu ciągłym wspominaniem
światła chwil minionych, chwil tych konaniem.

Teraz ległszy obolały w mroku swego ciała
gdzie siłę, rozum i serce nadzieja zabrała.

Trawiąc resztki słońca przybladłe z goryczy,
Zmęczony mój duchu… uwolnij ze smyczy:

Myśli zapętlone, myśli płowe, strute
które to wędzidłem żałości są skute:

z mułem i gliną mroku swego ciała
z bólem i śliną cieknącą z jam ciała
ze światłem chwil minionych, chwili tych konaniem
Zmęczony mój duchu ciągłym wspominaniem.

autor

Chochoł

Dodano: 2006-02-26 19:33:05

Ten wiersz przeczytano 615 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie