Cynicznie Cynikowi
Żal tak patrzeć na człowieka
Gdy ten przed sobą ucieka
Ah! Bystre oko i myśl tak silna
(On wraz z Bogiem winien sędzić)
Róży nie zdolny oszczędzić
By ta w pięknie bardziej była pilna
Lecz nie dla róży te słowa
On je zwykle w dumie chowa
Żal tak patrzeć na człowieka
Kiedy on kłamstwem ocieka
Kim to dla niego jest hipokryta
Skoro tylko słowa ręczą
Zaś czyny i prawda klęczą
Tając prawdę, co w duszy wyryta
Jednak pamięć się zachowa
Kiedy zacznie żyć od nowa
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.