Cystoskopia
Między gwiazdami mieszkają anioły,
strzelają sobie fleszem po oczach.
całe w bieli, lśnią, zwłaszcza gdy
dryfują
dziurawą łodzią po niebie
można zauważyć aureolę
i grymasy jak po kęsie
kwaśnych jabłek, niekiedy wypluwają
i rzucają nimi pod nogi, pokazują palcem
mieszają się i wpadają w błoto
z którego rodzą się mutanty,
w trzewiach pusto i cicho
myślę, że nie można zrozumieć strachu
przed śmiercią bez przemycia oczu
wodą święconą, odmienia świat,
staje się papierową frazą
autor
Ewa Kosim
Dodano: 2021-05-05 13:59:32
Ten wiersz przeczytano 2301 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (17)
Bardzo na tak, bardzo...
Pierwsza strofa podoba się najbardziej.
Pozdrawiam
podoba mi się to dryfowanie po niebie
- nieraz oglądałam te widoki.
witaj
ciekawe metafory....
....
myślę, że nie można zrozumieć strachu
przed śmiercią bez przemycia oczu
....
serdecznosci
Uffffffffffff aż westchnęłam Ewciu
Mistrzostwo Niesamowite metafory
Wiem o czym piszesz i czuję to każdym nerwem
Przytulam sercem
Nie boję się śmierci.
A czy Anioły są? Są wierzę.
Bo moje już są w Niebie.
Ciekawy wiersz.
Bój się Boga, Ewka ;)
Bakterie kałowe do przemywania oczu?
A kwaśne jabłka uwielbiam i agrest niedojrzały :)
Pozdrawiam :)
hahaha dzięki za uśmiech Ulu : ) serdeczności
Treść wiersza całkowicie mnie zaskoczyła w odniesieniu
do tytułu i zatrzymałaś na dłużej, trudno mi jest
sobie wyobrazić jakie wizje miałabym przy takim
badaniu, ale o aniołach raczej bym nie
myślała...pozdrawiam Ewo cieplutko i życzę miłego dnia
:)
dziękuję Teresko, wzajemnie
:-) :-)
Ewo, jak zwykle zatrzymujesz na dłużej...
Pozdrawiam i pogodnego dnia życzę.
ja gniewać Bartku? No coś Ty serdeczności
*że nie ma tu nic przypadkowego
Tak myślałem... Że nie mam tu nic przypadkowe, ale nie
mając 100% pewności, wydłużyłem komentarz, mam
nadzieję, że się nie gniewasz...
A z tym zaznaczaniem zgadzam się z Tobą :-)
Raz jeszcze - pozdrawiam serdecznie :-)