Czarna perła

Światłu mojemu...wciąż niezastąpionemu.

Świecisz niczym gwiazda
Upojona blaskiem Twym
Cieszę oczy nim wygaśniesz

Totalnie nikła niezauważalna
Bez światła ja


Nieświadoma faktu iż
Blsak Twój jest skradziony mi

Obsypałam Cię brokatem
Miłoscią, zachwytem,
Zaczarowałam nijakie stworzenie
Teraz oswietlasz mi całą Ziemię

Oddałam Ci wszelką jasność
By patrzeć na Ciebie co dnia
Byś oświetlał mi drogę do gwiazd
Byś drożył mi każdy szlak

Nie chciałam świecić sama
Oddałam Ci duszę swą
Teraz w Ciebie wpatrzona
Muszę usunąć się w mrok

Wykonałam cud majstersztyk
Nie zostało jednak nic
Ktoś odrzucił mnie z nadęcia
Byłam szpetnym „brakiem” już

Zatem patrzę w stronę światła
Z czarnego serca płyną łzy
Jak małża po taflą wody
Co słońce podziwia z dna
Rodzi czarne perły w cierpieniu
W pierścionku miłej swej dasz.

Dziękuje wszystkim na Beju za każde słowo, pochwalne i krytyczne, dzięki Wam czuję się mniej samotna.

autor

Come-back

Napisany: 2007-03-24 Dodano: 2007-03-25 14:49:01

Ten wiersz przeczytano 409 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie