Czarne parasolki

Czarne parasolki pod nimi
pozbawione czułości zagubione dusze.
Winne są żalu kolejnych dni
Uwodzą wciąż tę samą ścieżkę.
Przegrana scena ,
Żałośnie odegrana rola.
Niespokojne spojrzenie
rozbija ciszę i tonie
w smaku resztek wpomnień.
Obłuda , ludzka głupota
ślepo przykryła ten wstyd pragnienia.
Krzyk nadziei ,
pełne smutku łkanie.
O śmierć.
Jedyne wyjście z labiryntu życia.

Zamknąć czarne parasolki
i odejść z pustym wzruszeniem.
Zdmuchnąć płomienie snu...

autor

ola-ja

Dodano: 2006-05-03 00:12:30

Ten wiersz przeczytano 669 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie