Czas

Czas płynie wartko, jak potok.
Idź dalej, już go nie cofniesz,
tak jak rzuconych sztyletów słów.
Uśmiechy, gesty, spojrzenia
z czasem znikną, zbledną, odejdą,
pozostanie bezsensowne co by było
w ciągłej konfrontacji z jest.

Czas narodzin i czas umierania.
Ścieżka życia ujęta w nawiasach.
Maleńka kropla słodkiej wody,
rozmyta falami słonego morza.
Nikt nie spamięta naszego żalu.
Czas szansy nie da kolejny raz,
aby naprawić rozterki przeszłości.

I tak dnia któregoś przyszłego
kropla nostalgii rozwali tamę.
I żalu rzeka rozleje szeroko.
Zasili dawno wyschniętą pustynię,
na której prosto z serca,
wyrosną wbijając mocno korzenie,
kwiaty niespełnionych nadziei.

autor

Krakatau

Napisany: 2004-01-23 Dodano: 2016-03-01 16:44:49

Ten wiersz przeczytano 711 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie