Czas pytań

Nie starczyło mi czasu mojego
na chodzenie do lasu cichego,
lat wielu zabrakło na słońce,
na chodzenie wśród kwiatów po łące.
I w pół drogi się pytam dlaczego
nie mam tego czy czegoś innego?
Są stokrotki i bratki w mej głowie
złote liście i lampy sodowe.
Więcej szumu, gwaru i hałasu,
miasto głośne i stukot obcasów.
Nie muzyka liryka i rosa,
a wiatr zimny w rozwiewanych włosach.
Na czas pytań wpadłam jak na głaz
- wciąż jesteśmy, czy już nie ma nas?

autor

julka27

Dodano: 2010-01-14 14:47:28

Ten wiersz przeczytano 521 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie