Czego nie wiesz

Kolejny wiersz. Jakby obraz w słowach, wiesz..
Wiesz jak to jest też, kiedy myślisz więcej, niż chcesz.
Wiesz jak to jest? :
Zmierzch zabiera ranek, każdy szelest jak balet.
Wchodzisz na sale - wszystko białe.
Kolorujesz talent, zmieniasz wiarę.

Nie było mnie tu dawno, wiesz.
Wiesz też, że wieczór czasem traci sens.
Gasisz światło : jak to jest żyć w niebie?
Nie wiesz? Też nie wiem, pisze to tylko do siebie.

Inny rytm taktu, wszystko czego brak tu.
Każde uczucie, które czasem każe uciec.
Coś, co pomaga upadać zamiast lecieć , spadać.
Tak, czasem lubię być słaba.
Czasem upaść , jak wiara upada.
Tak. Czasem lubię płakać,
Upuścić życie, potem starać się je złapać.
Tak, kocham to robić - kłócić się ze sobą i godzić.

Czasem siedzę sama z moja własną ciszą,
Jestem dla niej urną, ona dla mnie niszą.
Uczy mnie cisza jak doceniać ciszę,
Jak napisać rzeczy, które teraz piszę.
Uczy mnie nie czekać, zbędną wiarę kruszyć,
Bo tego by nie czekać też trzeba się nauczyć.

Trudno umieć ufać, trudno słuchać ciszy,
Trudno słyszeć rzeczy, których nikt nie słyszy.
Kilka głupich szeptów, głupio ważnych dlatego,
Że Jego tutaj nie ma, a słyszę je od Niego.

Wiesz… bo czasami coś w środku pęka.
Wiesz..? Bo są wieczory, których nie chcę się pamiętać.

autor

Olusia eS

Napisany: 2008-11-28 Dodano: 2008-11-28 18:40:14

Ten wiersz przeczytano 610 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie