Czekam świtu...

Noc ponure myśli gna, zdaje się tak długa;
nieistotny wokół świat, pragniesz coś innego...
żadna z gwiazd to wszak nie Ty, choć zalotnie mruga...
czekam świtu, wtedy choć zaznam głosu Twego!

Nienawidzę nocą spać daleko od Ciebie,
jeszcze bardziej boli mnie bezsenne czekanie,
zwłaszcza wtedy, kiedy tak nam potrzeba siebie,
więc ponownie czułych chwil niechaj czas nastanie!

Każda miłość, nawet ta, ma cierpienie swoje,
musi znosić rozstań czas, nastrojów wichury,
lecz choć znów osobno śnisz, to wciąż jest nas dwoje
i wystarczy oczu błysk, by rozgonić chmury!

autor

Zielonooki

Dodano: 2005-11-11 22:55:57

Ten wiersz przeczytano 496 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie