O CZŁOWIECZYM LOSIE

O, jakże niepewny nasz los człowieczy,
Jakże chwiejna podstawa.
Miotani wiatrami dziejów,
Płyniemy przez tysiąclecia,
Jak nic nie ważący
Ptasi puch
Po burzowym niebie.

Nasyceni niepewnością,
Aż do rozpaczy,
Drżymy w kurzu galopującego czasu,
Jak suche źdźbła
Traw stepowych.

Zanurzeni w głębiny
Nieskończonego kosmosu,
Próbujemy zamknąć w małych dłoniach
Wielkie, egoistyczne
Szczęście.

autor

KapRysiek

Dodano: 2006-11-13 16:04:50

Ten wiersz przeczytano 610 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie