Człowiek II
Człowiek...
Lita skała. Łzy po niej płyną - gładko.
Jak po tafli przyciemnionej szyby.
Nikomu się nie przyzna, że za każdym
razem,
spływających gęsto, zwyczajnie się
wstydzi.
Pozwala drążyć. Wniknąć w głąb struktury
nie do naruszenia najsilniejszym ciosom.
Dlaczego więc nie dziwi, kiedy w mgnieniu
oka, w pył się rozsypuje z litej skały
posąg...
ze starej szuflady
autor
Maargo
Dodano: 2013-03-26 13:29:21
Ten wiersz przeczytano 1046 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
Oj tak.Pozdrawiam;)
Ciekawy, dobry wiersz, bardzo poruszający. Podobnie
jak step, odbieram treść jako opowieść o cierpieniu i
smutku, im bardziej spychamy je tym mocniej drążą.
Pozdrawiam z życzeniami świątecznymi :)
wszystko jest do czasu...
Często pod wpływem tej ostatniej łzy pęka...
Ciekawy, refleksyjny wiersz.
kropla do czasu drąży skałę
Pozdrawiam serdecznie
Do głębokiej zadumy, podoba mi się.:)
Ładny wiersz pobudza do refleksji.Pozdrawiam cię
serdecznie;)
Odbieram to jako opowieść o uszlachetniającej roli
cierpienia
ono obiera nas aż do gołych mięśni, ścięgien ze
wszelkich złudzeń
pozdrawiam
Twarda skorupa przez delikatne łzy rozkruszona. Miłego
dnia.
Cieszę się, że się odkopałaś i wróciłaś :)
K.
Bardzo gleboki wiersz ( tresc).
Pozdrawiam:)+
Wiersz bardzo ciekawy. Zadumałam się. Pozdrawiam!
Wiersz poruszający. Potrafi przyciągnąć uwagę i
rozbudzić zmysły. Pozdrawiam:)
Nic nie jest wieczne! Pozdrawiam!
Głęboka treść. Wzbudza do refleksji. Pozdrawiam