Człowiek mego cienia

siedząc przy barze w piatkowy wieczor, słuchałam jakiegoś gościa, który żalił mi się na swego przyjaciela, na którego jak to powiedział "jest skazany"... gdy podniosłam głowe z nad szklanki zobaczyłam swoje odbicie w lustrze.

Znam go - zbyt dobrze
Zbyt dobrze jest mi znany
Przeklinam wieczność , w której
(Błogosławiony) na niegom skazany

Czy ktoś pytał o zdanie?
O zdanie Moje - nie j e g o
"Nie chciałem! Nie chcę! Nie będę!"
- Czy ktoś wysłuchał tego?

Kolejna gęba do żarcia
- Dokonał się akt stworzenia.
Kiepska groteska włóczęgi
Człowiek! - prześladowca cienia.

autor

heban

Napisany: 2004-02-11 Dodano: 2005-03-01 12:51:02

Ten wiersz przeczytano 418 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie