Cztery czyżyki

pozbieram kamyki nad strumieniem,
zmyję brud i na słońcu wysuszę.
wyszukam tylko te najpiękniejsze
i włożę do kieszeni, ukryję.

zaczekam na czas pierwszego kroku,
kiedy księżyc skończy liczyć dziury.
poczekam na dzień z barwnym niebem,
gdy na boki rozejdą się chmury.

na sznurku zrobię kilka supełków,
tak po jednym dla ciebie i ciebie.
rozłożę je tak, by wygodnie trzymać,
a głodnym po jednym rozdam chlebie.

i tak trzymając się liny naszej,
pójdziemy razem tam, w stronę raju.
poprowadzę i czas rozmów będzie,
nowe domy zbudujemy w gaju.

i zacznie się wszystko od początku,
myśl w przystani życia zakotwiczy,
przekazując dalej pokoleniom,
będziemy szanowali się w dziczy.

kiedy zwątpienie nadejdzie nagle,
wyjmę i pokażę wam kamyki,
opowiem historię o miłości,
jak cztery kochały się czyżyki.










Cztery czyżyki* - model przeciętnej rodziny

autor

Snowboarder

Napisany: 2008-04-12 Dodano: 2008-04-19 10:33:02

Ten wiersz przeczytano 671 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie