Czy...
Dużo czasu na myślenie...
Jedna chwila zburzyć może
ułożony schemat życia
była droga jest rozdroże
rata z czekiem bez pokrycia
A za oknem dzień jaśnieje
złuda spada znów na ziemię
słońce błyszczy lecz nie grzeje
czy to jeszcze są promienie
Myśli jak opary czarne
kraczą wielkim niepokojem
zamiast dnia noce polarne
nabita lufa z nabojem
Czy to kiedyś jeszcze minie
świat otuli ciepły ranek
róża płatki swe rozwinie
spokój wkroczy na nasz ganek
Zacznę znowu ufać ludziom
chociaż serce będzie z lodu
wierzyć słowom nie orędziom
znajdę znak dobrego kodu
A przyroda szanowana
ziemia zszyje swoje blizny
powiesz do mnie ukochana
z serca a nie darowizny
...czy zmienimy się...
autor
Zakochana w wietrze
Dodano: 2020-04-20 17:00:24
Ten wiersz przeczytano 874 razy
Oddanych głosów: 22
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (22)
Piękny wiersz z refleksją. Jeszcze będzie pięknie i
świat się zauroczy niechaj tylko przeminie czas
niecnej pandemii. Ludzie nabiorą rozumu i zaczną się
szanować Zanim zniszczą przyrodę w końcu znowu
pomyślą
Pozdrawiam wiosennie :)
Pozdrawiam serdecznie :)
Smutno mi Boże i nikt mi nie pomoże.
Może jednak nadzieja stanie na wysokości
zadania.Erotycznie, nostalgicznie...Pięknie.
Piękny refleksyjny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)
Jeszcze do niedawna wydawało nam się, że jesteśmy
panami życia i świata. Kiedy znowu zakwitnie nam
romantyzm w duszach?
Dla mnie lekarstwem na te trudne czasy jest dom na
wsi. Tam zapominam o wszystkim.
Ślę uśmiechy Lusiu :):)
Bardzo dobry refleksyjny przekaz - czy cos się zmieni
czy ludzie się zmienią bo o to chodzi ...
pozdrawiam serdecznie:-)
Być może błądzę w interpretacji, ale w moim odbiorze
refleksje w wierszu dotyczą kryzysu w związku.
Miłego dnia:)
Bardzo dobra refleksja, ale czy ludzie są jeszcze w
stanie się zmienić... Nie sądzę...
Pozdrawiam serdecznie :)
Dobry wiersz, wymowny. Będzie jeszcze słoneczniej dla
rasy.
Pozdrawiam.
;)
Miejmy nadzieję, że to co się dzieje zmieni coś w
nas...
pozdrawiam
Miejmy nadzieję, że wszystko znormalnieje. Zauważmy,
nie minęło jedno pokolenie a tyle zmian. Bardzo dobry
wiersz.
Pozdrawiam serdecznie
nadzieja umiera ostatnia? dobry wiersz :)
Jeszcze będzie normalnie.
Pozdrawiam
Co roku z powierzchni Ziemi znika ponad 20 tysięcy
gatunków zwierząt, czyli jeden gatunek na 25 minut. W
którymś momencie może zniknąć gatunek homo sapiens.
Mam nadzieję, że to jeszcze nie ten czas. Ale ufać
ludziom (a zwłaszcza tzw. decydentom) jest
nieroztropnie.
Wymownie z pięknym przesłaniem do głębi serca...miłego
wieczoru*
swietny pozdrawiam